او "سلطان " هم نامیده می‌شد. این به این دلیل است که الویس پریسلی حاکم بلامنازع بر سبک موسیقی راک ‌اند‌ رول بود. البته در دهه 1950 خوانندگان دیگری هم بودند؛ اما هیچ کس حریف الویس نبود، او متفاوت به نظر می‌رسید. موهای سیاه خود را چرب می‌کرد، صورتی کشیده داشت، هرچه می‌خواست می‌پوشید، حتی شلوارهای صورتی‌رنگ و راه‌راه مشکی، از نظر الویس جالب به نظر می‌رسید؛ و او می‌توانست حرکاتی دیوانه‌وار از خود دربیاورد؟

از بُعد موسیقی می‌توان گفت که در دهه 50، قبل از الویس، هیچ راک اند رول‌ای وجود نداشت. کلاً موسیقی محبوب دو نوع بود. در رادیو، خوانندگان سفید ترانه‌های عاشقانه و یا ترانه‌های زیبا می‌خواندند. یک موفقیت بزرگ در سال 1953 آهنگ "آن سگ کوچولو در پنجره " بود. در کلوپ‌های کوچک، خوانندگان سیاه‌پوست ریتم و بلوز یا R&B را اجرا می‌کردند.

... و شاد شدن با آن آسان بود. آن زمان R & B در ایستگاه‌های رادیویی زیاد پخش نمی‌شد - فقط به این دلیل که موسیقی سیاه‌پوستان است.

اما الویس به خواننده‌های سیاه‌پوست هم گوش می‌داد، عمدتاً از بچگی او عاشق آن موسیقی بود.

موسیقی ریتم و بلوز کمک کرد تا الویس یک ستاره بزرگ شود. او R&B را به روش خاص خودش می‌خواند. مردم وقتی او روی صحنه می‌ایستاد جیغ می‌زدند و به بالا و پایین می‌پریدند. پسران سعی می‌کردند شبیه او شوند.

اما والدین ناراحت بودند، آنها این موسیقی جدید را دوست ندارند، آنها فکر می‌کردند الویس خیلی وحشی است.

اما بازگشتی وجود نداشت، این شروع راک اند رول بود؛ و از همه ستاره‌های راک که حتی می‌آیند، الویس همیشه بزرگترین بود. او یکی پس از دیگری رکورد می‌زد. او بلیط کنسرت‌های خود را می‌فروخت، او ستاره سینما شد و وقتی او بیش از سی سال پیش درگذشت، الویس میلیون‌ها هوادار را که هنوز دلتنگ او هستند پشت سر گذاشت. هنوز هم خانه‌اش در گریس‌لند، مملو از جمعیت است.